راهی به سوی آفتاب

حال که سخن به اینجا رسید دریغ است از چشمه جوشان و زلال احادیث رضوی در معرفت امام(علیه السلام )سبویی بر نداریم وجان ودلمان را سیراب نکنیم .امام رضا را حدیثی است نورانی وبس عمیق وقله ی مقام امامت وامام را به زیبایی هرچه از آن روایت آسمانی است:

امامت، نور جهان افروز و آب حيات: «الإمام کالشمس الطالعة للعالم و هي بالأفق بحيث لاتنالها الأيدي و الأبصار. الإمام البدر المنير و السراج الزاهر و النور الساطع و النجم الهادي في غياهب الدجي و البيد القفار و لجج البحار. الإمام الماء العذب علي الظما و الدال علي الهدي و المنجي من الردي. الإمام النار علي اليفاع الحار لمن اصطلي به و الدليل في المهالک، من فارقه فهالک. الإمام السحاب الماطر و الغيث الهاطل و الشمس المضيئة و الأرض البسيطة و العين الغزيرة و الغدير و الروضة»؛

امام همچون خورشيد جهان افروز است و در افق بلندي قرار دارد که دست‌ها و چشم‌ها به او نمي رسد. امام، ماه فروزان و چراغ روشنگر و نور پر فروغ و ستاره هدايتگر در تاريکي‌ها و بيابان‌هاي خالي و دل درياها است. امام، آب گواراي تشنگان و راهنماي هدايت پيشه و نجاتگر از پرتگاه‌ها است. امام، آتشي بر تپه اي داغ است براي کسي که تحمل او را داشته باشد و راهنماي انسان‌ها در هلاکت گاه‌ها است. هرکس از امام جدا شود، هلاک مي‌شود. امام، ابر باران زا است؛ باراني پرپشت و خورشيد فروزنده و آسمان سايه دار و زمين گسترده و چشمه پر آب و برکه و باغ است».

(مجلسي، همان: ج25، ص1

ادامه دارد….