راهی به سوی آفتاب

مهدی بیا مهدی بیا مهدی بیا

گل با صفاست اما بی تو صفا ندارد

گر بر رخت نخندد در باغ جا ندارد

پیش تو ماه وباید رخ بر زمین بساید

بی پرده گر بر آید شرم وحیا ندارد

مهدی بیا مهدی بیا مهدی بیا

ای وصل تو شکیبم ای چشم تو طبیبم

باز آ که درد هجران بی تو دوا ندارد

فریاد بی صدایم در سینه حبس گشته

از بس که ناله کردم آهم صدا ندارد

مهدی بیا مهدی بیا مهدی بیا

جان جهان چه قابل بر رونمای رویت

بی رو نما نما رو گل رونما ندارد

بار فراق بردم خون از دو دیده خوردم

باز آی تا نمردم دنیا وفا ندارد

مهدی بیا مهدی بیا مهدی بیا

گفتم که در کنارت جان راکنم نثارت

تیغ از تو گردن از من چون وچرا ندارد

هرکس تو را ندارد جز بی کسی چه دارد

جز بی کسی چه دارد هرکس تو را ندارد

مهدی بیا مهدی بیا مهدی بیا