راهی به سوی آفتاب

جناب مسلم بن عقیل بن ابی طالب بن عبدالمطلب بن هاشم برادرزاده حضرت علی علیه السلام است. مسلم همسر رقیه دختر حضرت علی علیه السلام است که مادرش کلبیه بود. وی  به سال 60 ه.ق شهید گشت و از اجله بنی هاشم و کسی است که سید الشهداء او را به لقب ثقه ملقب فرموده. وی صاحب رأی و علم و شجاعت بوده و در مکه اقامت داشت. چون مردم کوفه اطاعت خود را نسبت به امام حسین علیه السلام اعلام داشتند. حسین بن علی او را روانه کوفه ساخت که به نام آن حضرت از اهالی کوفه بیعت بگیرد . اما یزید، عبیدالله بن زیاد را به حکومت کوفه فرستاد و عبیدالله مردم را از بیعت حسین علیه السلام منع و آنان را متفرق کرد و مسلم را به شهادت رساند.

1372سال پیش، 5 شوال سال 60 هجری قمری ‘مسلم بن عقیل’، به عنوان سفیر امام حسین (ع) وارد کوفه شد که کوفیان عهد و پیمان شکستند و او را به شهادت رساندند.

پس از آن که اهالی کوفه به ویژه شیعیان این شهر از حضور امام حسین (ع) در مکه معظمه و امتناع وی از بیعت با یزید بن معاویه باخبر شدند؛ جنبش بزرگی در کوفه ایجاد کردند و آن حضرت را با ارسال نامه‌های بی‌شمار به سوی خود دعوت کردند، امام حسین(ع) نیز دعوتشان را پذیرفته و نخستین نماینده خویش را به سوی آنان فرستاد.

امام حسین (ع) نامه‌ای برای مردم کوفه نوشت و به مسلم بن عقیل‌ (ع) سپرد تا برای اهالی کوفه قرائت کند. نامه امام (ع) به این قرار است: ‘به نام خداوند بخشاینده مهربان. از حسین بن علی (ع) به جامعه مؤمنین و مسلمین؛ اما بعد، ‘هانی’ و ‘سعید’ آخرین فرستادگانتان، نامه‌های شما را به من تسلیم کردند. من از مضمون نامه‌های شما آگاه شدم. نوشته‌اید: ما امامی نداریم، به سوی ما بیا شاید خداوند به وسیله تو ما را هدایت فرماید.

من برادرم و پسر عمویم و شخصیت مورد وثوق و مورد اعتماد از میان خاندانم؛ یعنی مسلم بن عقیل را به سوی شما می‌فرستم؛ اگر او برای من بنویسد که نظر اکثریت شما به ویژه فرزانگان و مردان شایسته و شاخص شما مطابق با نامه‌هایی است که به من نوشته‌اید به سوی شما خواهم آمد انشاءالله.

به جان خودم سوگند یاد می کنم که امام بر حق تنها کسی است که بر اساس کتاب خدا حکومت کند و در جامعه به داد رفتار نماید و حق را پذیرا باشد و خود را بر انجام دستورات دین ملزم و متعهد بداند. والسلام.»

امام حسین (ع)، مسلم بن عقیل(ع) را با آخرین نامه‌رسانان؛ یعنی ‘قیس بن مسهر صیداوی’، ‘عماره بن عبدالله سلولی’، ‘عبدالله بن شداد’ و ‘عبدالرحمن شداد’، در تاریخ 15 رمضان سال 60 قمری به سوی کوفه اعزام کرد.

پنجم شوال سال 61 هجری قمری به کوفه رسید و به منزل مختار و به روایت طبری به خانه مسلم بن عوسجه رفت و مردم از شنیدن قدوم مسلم فوج فوج به خدمت ایشان می آمدند و ایشان نیز نامه امام حسین(ع) را برای آنها می خواند. مردم از شوق گریه می کردند و با مسلم بیعت می کردند تا اینکه هجده هزار نفر از اهل کوفه، بیعت کردند.

هواداران بنی امیه و طرفداران یزید بن معاویه، همانند عبدالله بن مسلم حضرمی و عمر بن سعد، که از صاحب نفوذان کوفه بودند، برای یزید بن معاویه، نامه هایی به شام ارسال کرده و او را از وضعیت کوفه و بیعت شیعیان با مسلم بن عقیل(ع) آگاه نمودند و از وی درخواست کردند که به جای نعمان بن بشیر، عامل وی در کوفه، که با قیام مسلم بن عقیل(ع) برخورد جدی نمی کند، شخص دیگری بفرستد که دارای عزمی قوی و اراده ای راسخ باشد و در برخورد با مخالفان حکومت، شدت و خشونت به خرج دهد.یزید بن معاویه، پس از مطالعه نامه هواداران خود در کوفه و مشورت با سرجون مسیحی، تصمیم گرفت عبیدالله بن زیاد، عامل خویش در بصره را با حفظ سمت، به حکومت کوفه نیز منصوب کند، تا با قساوت و شدتی که در وی وجود دارد، قیام مسلم بن عقیل(ع) و شیعیان و محبان اهل البیت(ع) را در کوفه سرکوب کند.

مسلم بیعت وسیع اهالی کوفه را به اطلاع امام حسین (ع) رساند و ایشان پس از اطمینان از همراهی کوفیان راهی این شهر شدند؛ اما کوفیان که سابقه ای طولانی در عهد شکنی داشتند با تهدیدات ابن زیاد ترسیدند و عهد خود با امام حسین (ع) راشکسته و نماینده امام را تنها گذاشتند تا به دست لشکریان دشمن در شهر محاصره و به طرز رقت باری به شهادت رسید.

هیئت رزمندگان اسلام