راهی به سوی آفتاب

خوش خلقي در دين ما، بسيار سفارش شده تا جايي که گاهي تمام دين دانسته شده است. در حديثي آمده است که: شخصى خدمت رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله رسيد و روبروى حضرت قرار گرفت. سؤال كرد دين چيست؟ فرمود حسن خلق.

قَالَ رَسُولُ اللهِ (صلي الله عليه و آله): « لَوْ كَانَ حُسْنُ الْخُلُقِ خَلْقاً يُرَى مَا كَانَ مِمَّا خَلَقَ اللَّهُ شَيْ‏ءٌ أَحْسَنَ مِنْهُ وَ لَوْ كَانَ الْخُرْقُ خَلْقاً يُرَى مَا كَانَ مِمَّا خَلَقَ اللَّهُ شَيْ‏ءٌ أَقْبَحَ مِنْهُ وَ إِنَّ اللَّهَ لَيُبْلِغُ الْعَبْدَ بِحُسْنِ الْخُلُقِ دَرَجَةَ الصَّائِمِ الْقَائِم».(بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏68، ص 392،باب 9) رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود. اگر خوش خلقى موجود خارجى ديده ‏شدنى بود زيباترين مخلوقات مي بود و اگر زشت‏خوئى هم موجود خارجى ديده‏ شدنى بود در زشت‏ ترين قيافه‏ها ديده مي شد و خداوند بنده را در اثر داشتن حسن خلق به مقام و درجه روزه‏ دار شب زنده دار مي رساند.

پروردگارابه من بیاموز دوست بدارم کسانی راکه دوستم ندارند ..عشق بورزم به کسانی که عاشقم نیستند…بگریم برای کسانی که هرگز غمم را نخوردند…به من بیاموز لبخند بزنم به کسانی که هرگز تبسمی به صورتم ننواختند… محبت کنم به کسانی که محبتی درحقم نکردند